ROY LICHTENSTEIN – “Lasting Influence”

Nieuwe popart expositie in Moco Museum

3 november 2017 – 31 mei 2018

Begin november opent in Moco de tentoonstelling over het werk van Roy Lichtenstein: een van de grote vertolkers van hedendaagse kunst en een waar icoon in de Pop Art. De schilderkunst tot advertenties, van fotografie tot design en mode. Werk dat direct herkenbaar is voor ieders oog en zo is verworden tot onbewust cultureel erfgoed voor ons allen.

Ter illustratie was het Roy Lichtenstein die als eerste Mickey Mouse in een schilderwerk portretteerde, daarmee vooruitlopend op onder andere Andy Warhol, Damien Hirst en vele anderen voorheen deden. Zo zijn de vele applicaties zichtbaar in het hedendaags modebeeld een directe vertaalslag van Lichtenstein’s werk.OVER DE CURATOREN

De tentoonstelling in Moco is gecureerd door de Gianni Mercurio (curator van exposities over Keith Haring, Jean Michel Basquiat, Andy Warhol en Roy Lichtenstein) en Mirta d’Argenzio ( curator van een retrospective van Damien Hirst en Robert Rauschenberg). De twee Italiaanse curatoren hebben voor deze tentoonstelling actief samengewerkt met Kim en Lionel Logchies, oprichters van Moco Museum en maakten zij een grote selectie zoals de beroemde Brushstrokes, Imperfects en Still Lifes uit verschillende Europese en Amerikaanse collecties.

COMIC

Lichtenstein begon te werken met beelden uit krantenadvertenties en objecten uit het dagelijks leven. Al snel ontdekte hij cartoons als inspiratiebron en basismateriaal voor zijn werk. Zowel romantiek als oorlogsvoering hadden zijn thematische voorkeur, al ging de interpretatie van Lichtenstein met ironie gepaard. Lichtenstein over zijn keuze voor het stripverhaal: “Vanaf het begin voelde ik dat de strip gedepersonaliseerd moest worden. Ik moest de grote emotie verbeelden -passie, angst, geweld- op een onpersoonlijke en mechanische wijze. Ik zoek naar iets dat het gevoel kent van mysterie, of het absurde, of het logische of extreem eenvoudige dan wel extreem complexe. Iets visueels al dan niet met tekst dat juist als onderdeel van een schilderij in plaats van een stripverhaal als grappig ervaren wordt. De drama en heldhaftigheid -en tegelijkertijd de consequenties buiten beschouwing latend- vormt nog steeds onze kijk op oorlog.”   

3D INTERIOR ROOM

In het Moco Museum zal ook een 3D stijlkamer-installatie verschijnen naar Lichtenstein’s schilderij “Bedroom at Arles” dat hij in 1992 creëerde gebaseerd op een ansichtkaart van Van Gogh’s befaamde drieluik “De Slaapkamer” (1888-89). In 2000 was een 3D installatie van het schilderij te zien in het Van Gogh Museum. Roy Lichtenstein zei over zijn versie van de slaapkamer in Arles: “Ik heb zijn kamer een beetje voor hem opgeruimd. Hij zal erg blij zijn als hij uit het ziekenhuis thuiskomt en ziet dat ik zijn shirts heb gevouwen en wat nieuw meubilair heb aangeschaft. Mijn schilderij is een stuk groter dan het zijne. Zijn werk is beter, but mine is bigger!”

De tentoonstelling laat eveneens aanverwante fotografiewerken zien van Gianfranco Gorgon, Timothy Greenfield Sanders, Dennis Hopper en Ugo Mulas, de kunstenaars tonend van de jaren ’50 tot de jaren ’90.

Tevens toont Moco het enorme canvas ‘Puzzle Portrait’ uit 1978 dat sinds 1982 niet meer in de openbaarheid is getoond. Daarnaast ook de study van het werk dat jarenlang in het MoMA heeft gehangen.

BRUSHSTROKES

In 1965 maakte Lichtenstein zijn eerste ‘Brushstrokes’, schilderijen die als geïsoleerd object een of meerdere penseelstreken reproduceren: “De Brushstroke was de manier om deze romantische symbolen van bravoure in omgekeerde wijze te portretteren, het classicisme. De Brushstroke speelt een grote rol in de kunstgeschiedenis. Het betekent haast letterlijk schilderij of kunst.” Lichtenstein was al sinds de jaren ’50 aangetrokken tot abstracte gebaren en penseelstreken die ook weer zichtbaar werden in zijn werk uit de jaren ’80, maar dan met een nieuw gevoel van vrijheid. De op zichzelf staande penseelstreek van de jaren ’60 versmelt op minder georganiseerde wijze wanneer hij thema’s aanpakt zoals Van Gogh’s ‘De Zaaier” of Willem de Kooning’s serie ‘Woman’.

Na de heldhaftige pop-tijd in de jaren ’60 is Lichtenstein genres en grote meesters uit het verleden gaan herinterpreteren vanuit zijn eigen poëtisch en technisch filter, variërend van landschappen tot stillevens, geïnspireerd op Mondriaan tot Picasso, Matisse en Brancusi. De expositie laat eveneens een selectie van verbluffend grote werken zien uit de serie “Imperfect Paintings” die getuigen van de zoektocht van de kunstenaar in geometrische abstractie. Met subtiele ironie definieert Lichtenstein deze werken als een antwoord op “de domste abstractie die maar voorstelbaar is, een abstract schilderij van iemand zonder idee of motivering. Het betreft het stellen van regels, en het vervolgens niet naleven ervan.”

Website: www.mocomuseum.com

Moco Museum

Honthorststraat 20 / Museumplein, Amsterdam.