Traditionele productieprocessen hebben steeds meer te lijden onder de massaconsumptie die alsmaar stijgt. Als gevolg daarvan verkeren grote bedrijven in paniek. Wat als hun resources straks uitdrogen? Zo denkt men bij Apple ook en daarom is het bedrijf zich nu hard aan het maken om grote Kobalt-producenten aan zich te binden – in meerjarige contracten. Er is echter één probleem: grote jongens als BMW en Volkswagen vechten om hetzelfde been.
Apple ziet toekomst verdampen zonder Kobalt
Kobalt is een essentieel onderdeel voor producten als die van Apple. Iedere batterij van een iphone bevat een paar gram van het materiaal. Dat maakt Apple meteen een van de grootverbruikers van Kobalt. Toch is er een ontwikkeling gaande die Apple van de troon stoot wat betreft het gebruik ervan. Met de toenemende productie van elektrische auto’s stijgt de vraag naar Kobalt. Het is niet alleen nodig voor de accu van een iphone, maar ook de batterijen van elektrische auto’s gebruiken zeer veel van dit materiaal. Tot wel 1000x meer dan een iphone.
Volgens Bloomberg heeft Apple al vaker pogingen ondernomen om contracten af te sluiten met producenten van het erts. Toch is dit tot nog toe nooit ergens op uit gelopen. Omdat de consumptie toeneemt, wil Apple zich nu verzekeren van een stabiele bron voor het materiaal. Tot op heden liet het bedrijf dit altijd over aan de producenten van de batterijen. Dat Apple nu zelf de touwtjes in handen wil hebben zegt genoeg over de ernst van de zaak.
Grote automerken mengen zich in de strijd
Als je jezelf wil verzekeren van iets, dan is ’t natuurlijk prettig dat niemand anders zich erin mengt. Helaas gaat deze vlieger voor Apple niet op. Het bedrijf moet zich onder andere meten met BMW en Volkswagen, beide automotive-reuzen zijn eveneens op jacht naar Kobalt-producenten. Zo wordt gezegd dat BMW op het punt staat om een meerjarig contract aan te kondigen. Vissen in dezelfde vijver als deze merken is natuurlijk iets waar Apple vooraf niet op had gerekend, maar door de ‘schaarste’ is er geen andere mogelijkheid dan het gevecht aangaan.
Om een indicatie te geven van de contracten zoals deze besproken worden: SK Innovation, een Zuid-Koreaans bedrijf, sloot kortgeleden een megacontract af om Kobalt uit een nieuwe Australische mijn te kopen. Het zou gaan om een contract waar in totaal zo’n 5 miljard Australische dollar in omgaat. Niet mals dus. Daarnaast is de prijs van het materiaal in de afgelopen tijd extreem hard gestegen. Mocht je nu een ton Kobalt willen kopen, dan kost je dan ongeveer €65.000.
Een ontwikkeling die steeds vaker de kop opsteekt
Research naar vervangende technieken of materialen kost veel tijd en geld. Het is dus niet mogelijk voor merken om gewoon achterover te leunen en af te wachten. Hier komt dus een strijd uit voort die hen er zeker van maakt dat ze voorlopig over essentiële producten en materialen kunnen beschikken. Een ontwikkeling die niet enkel bij Kobalt-consumptie te zien is, maar steeds vaker bij resources de kop opsteekt.
Bron: BusinessInsider